tele.com.tr

Aldığım ikinci el aracın bana yaşattığı deneyimlere önceki bir blogda değinmiştim. Şimdiye kadar kullandığım arabalardan büyük olduğu için boyutlarına hemen alışmam mümkün olmadı. Özellikle dar yerlere park ederken özen gerektiriyor. Bu konuda bir çözüm üretmeye karar verdim. İlk sahibi, arabaya bir TV ve VHS video taktırmış. Belli ki 1999'da videolar hala kullanılıyordu. Televizyondan, park sırasında arabanın arkasını görmek için faydalanabileceğimi düşündüm. Ancak sürüş güvenliğini tehdit etmemesi için televizyon, el frenini indirdiğinizde kendiliğinden kapanıyordu. Daha önce araba dergilerinde "arka görüş kamerası" ilanlarına rastlamıştım. Arayıp hem bu kameranın montajı, hem de kamerayı seyir halinde kullanabilmek için el freni kilidinin iptali için fiyat istedim. Arazi aracı sahiplerinin yaşadığı şok edici deneyimlerden biri daha beni bekliyordu. Muhtemelen sınırsız gelirimin olduğunu varsayan yetkilinin verdiği fiyatlar inanılmazdı! TV kilidinin kaldırılması için 2

Geçen sene, üniversiteyi bitirdiğimde dış haberler muhabiri olmayı aklıma koymuştum. Bunun için her türlü adımı atmaya hazırdım. Öyle ki tele.com.tr ekibiyle tanıştığım Cebit fuarında, hem gazeteciliği, hem de kişiliğiyle kendime örnek aldığım Mithat Bereket’i görünce önüne atlayıp birkaç saniyede bir sürü şey söyleyerek kafasını şişirdim. Sağ olsun güler yüzlü davrandı ve kendisini örnek almak da haksız olmadığımı kanıtladı. İşte o günlerde başladı tele.com.tr yolculuğu benim için. İletişim teknolojilerini, uluslar arası ilişkiler mezunu biri için farklı bir alan olarak gördüğüm için tereddütlüydüm ilk başlarda. Üstelik aklımda dış haberler vardı hala. Fakat beş günlük fuar esnasında gördüm ki, dünya farklı bir yöne doğru gidiyor ve bazı şeyleri birbirinden ayırmak, parça parça incelemek mümkün değil. Bahsetmek istediğim şeyin en somut ifadesi, 2004 Eylül sayımızın kapak konusu olan 11 Eylül terörü ve iletişim teknolojileri başlığında kendini gösterdi bana. Daha sonra izlediğimiz yayı

Turkcell'le ilgili benzer bir örneğe daha önce de yer vermiştim. Bu gibi "müşteri memnuniyeti" hikayelerinin paylaşılması gerektiğini düşünüyorum. Genelde eleştirmek için bolca çaba harcarken, aynı enerjiyi övgü için sergilemiyoruz çünkü.... Arabamdaki araç kitinde kulllandığım cep telefonuyla günlük kullanım için tercih ettiğim telefon farklı. Her ikisinde de aynı numarayı kullanabilmek için bir Turkcell Extra'ya giderek ikinci bir sim kart istediğimi söyledim. Yalnızca telefon numaramı vermem yeterli oldu, aynı numaraya sahip iki yeni sim kart bir dakika içinde hazırlandı. Turkcell Extra yetkilisi, "first class" kullanıcı olduğum için bedel talep etmeyeceklerini söyledi. Böylece first class hizmeti nedeniyle yaşadığım sevindirici deneyimlere bir yenisi eklendi. Teşekkür ederek oradan ayrıldım. Az önce bir sms aldım. İçeriği şöyle: "Turkcell bayisinden aldığınız hizmetten memnun musunuz? Memnunsanız 1, memnun değilseniz 2, kararsızsanız 3 yazıp gönder

Şu yazımda belirttiğim gibi, hayatımın pek çok yöneticininkinden çok daha az merak edilmekte olduğunun farkındayım. Ama hiç tanımadığımız insanların hayatını sergileyen programların ne kadar çok izlendiğini de biliyorum. Bu yüzden, belki de sık takip edilen bir blog'un sırrı, gerçekten Patronlar neden blog yaparlar – ve neden bu ekonomik olarak değersizdir? yazısında önerildiği gibi, "gizli şirket reklamı" olarak algılanan şeyleri yazmaktansa, çok daha kişisel şeylerden bahsetmektir. Peki amaç nasıl olursa olsun daha fazla okunmak mı? Evet, neden olmasın? Bir süre önce, 1999 model bir Range Rover aldım. Bu aracın ABD'deki ikinci el fiyatı benim ödediğimin yaklaşık dörtte biri kadar. Bu yüzden orada bu aracı kullanmak yalnızca "SUV" adı verilen türü tercih ettiğinizi gösterirken ( ABD'de satılan araçların yarısından fazlası bu kategoride ), ülkemizde zenginlik göstergesi olarak yorumlanıyor. (Benim bu aracı neden tercih ettiğime sonraki bir blogda deği